Stage

Daar ben ik weer.. ik heb even op me laten wachten, maar zo blijkt maar weer dat je je snel aanpast aan de cultuur. Hier in Sri Lanka is alles op zijn tijd. Maar zoals beloofd zou ik nog vertellen over m'n stage!

Morgen ga ik alweer beginnen aan week 8 en dat betekent dat ik alweer over de helft van mijn stageperiode ben. De tijd vliegt echt gigantisch.. Maar dat zegt ook gelijk hoe erg ik het hier naar m'n zin heb. Ik heb het super naar mijn zin met de kinderen op stage, maar ook geweldig met mijn huisgenootjes Peggy, Emma en Anouk. Gelijk gezelligheid als ik opsta om kwart over zeven 's ochtends, veel gegil als er weer ergens een eng beest zit, 's avonds gezellig koken en eten, spontane dansacties in huis en zorgen voor onze kinderen, wanttttt we hebben baby eekhorentjes. Super schattig!!

Oké, maar nu iets over stage.De eerste weken was het hier even wennen, omdat je niet zoals in Nederland een begeleider hebt. We hadden geluk dat er de eerste weken nog studenten waren van de vorige periode die ons in konden werken. De week daarna moesten we het gelijk helemaal zelfstandig doen. Ook een hele uitdaging en ik leer er echt heel veel van!

Ik werk hier vier dagen in de week van half 9 tot half 5. Maar geen één dag is hier hetzelfde. Ten eerste weet je nooit wie er op een dag wel komt en wie niet en daarnaast kan er ook zomaar als verassing een nieuwe patiënt voor je neus staan. Ook komt er elke dag nog een bus met patiënten. Naast het geven van oefentherapie zwem ik ook elke dag met patiënten en geven we zwemles aan de kinderen van Home of Hope. De meeste kinderen die ik behandel hebben een Cerebrale Parese. Daarnaast zijn er ook veel kinderen met het syndroom van down en gedragsproblemen zoals autisme. Het is zo mooi om te zien hoe je sommige kinderen en ouders zo gelukkig kan maken door het geven van therapie en ik doe dit daarom ook met heel veel plezier. Soms is het wat lastig communiceren met de ouders en kinderen, omdat veel mensen hier geen Engels spreken. Dus dan blijft het meestal bij handen en voeten taal of de srilankaanse fysiotherapeut vertaalt het even snel. Soms is dit frustrerend, omdat je de ouders eigenlijk veel meer informatie mee wilt geven over het oefenen thuis en over de zorgen over hun kind. Gelukkig heb ik al leren accepteren dat dit niet altijd kan, dus probeer ik het maar op andere manieren. Zo hebben Anouk en ik een brochure gemaakt voor de ouders met een gehandicapt kind over verschillende transfers om klachten en gezondheidsproblemen bij de ouders te voorkomen. Deze hebben we in het Engels geschreven en laten vertalen naar het Signalees. Deze week gaan we ze uitdelen, dus we zijn erg benieuwd!

Op donderdag is het elke week weer weekend en maken we ons klaar om een weekend weg te gaan. Soms vertrekken we op donderdag avond, maar de meeste gevallen gaan we weg op vrijdagochtend. Bijna elk weekend gaan we ergens anders heen, behalve Arugam Bay, waar alle leuke feestjes en surfplekjes zijn.. Daar gaan we natuurlijk wat vaker heen. Afgelopen weekend zijn we daar nog geweest. Nu ben ik net terug van een weekend in Sigirya, wat ook echt een prachtige plek is. We hebben daar gereden op een olifant en een rots beklommen naast de Sygirya rock, die op de wereld erfgoed lijst staat, zodat we vanaf de top de rots konden zien. Na wat klauteren over, langs en door wat rotsen waren we op de top met prachtig uitzicht. Ook was dit het weekend dat ik voor de eerste keer ziek was.. niet zo'n fijne ervaring, maar he.. eens moet de eerste keer zijn. Terug komen uit de tropen zonder ziek geweest te zijn, kan natuurlijk niet.

De maand juli wordt een hele drukke maand hier op Home of Hope. Er komen veel mensen vrijwilligerswerk doen. Dat wordt dus veel gezelligheid en nog steeds hard werken. Maar genieten doe ik nog steeds. Dat kan ook niet anders met alle lieve mensen en kinderen hier om me heen. Over drie weken vertrekken Peggy en Emma alweer.. (SIP) en komen er drie andere fysio studenten vrijwilligers werk doen, waar we onze laatste weken mee af maken!

Na dit verhaal weten jullie ook dat ik niet maar alleen lig te chillen in de zon of culture dingen aan het bezoeken ben. Maar dat ik ook gewoon HARD aan het werk ben hier :D. Ik moet toe geven, soms lijkt niet zo.. maar geloof me!

Ik zou jullie zo graag nog meer willen vertellen over de weekenden en uitgebreider over stage.. maar ik zou echt niet weten waar ik moet beginnen. Misschien als ik binnenkort inspiratie (en tijd) heb, zal ik het wat uitgebreider vertellen! Nu moet ik echt aan school werken en eten koken.. (druk he).

Groetjesssssss